(yine) VAN – Zelzelede baht yapıtı hayatta kalanlar buruk sevinç yaşıyor
EMRE ILIKAN/YILMAZ KAZANDIOĞLU – Van’da 11 yıl evvel meydana gelen 7,2 büyüklüğündeki zelzelede enkaz altında kalmaktan son anda kurtulanlar, kaybettikleri yakınları niçiniyle hayatta kalmanın buruk sevincini yaşıyor.
Merkez üssü Tabanlı köyü olan 23 Ekim 2011’deki sarsıntı, kent merkezi ve Erciş ilçesinin yanı sıra köylerde büyük hasara yol açtı.
Kent merkezine 45 kilometre aradaki 1300 nüfuslu 300 haneli Gedikbulak Mahallesi de sarsıntıdan en epeyce etkilenen yerleşim yerlerinden biri oldu.
Depremde 11 kişinin hayatını yitirdiği, mesken ve ahırların ziyan gördüğü, yüzlerce kişinin yaralandığı mahalle, devletin sağladığı imkanlar yardımıyla bir daha kuruldu.
Ev ve ahırların bir daha inşa edildiği mahallede, sarsıntıda enkazda kalmaktan son anda kurtulanlar, buruk sevinç yaşıyor.
“Çok sıkıntı günler yaşadık”
Üç çocuk babası 48 yaşındaki Salih Çidal, AA muhabirine, mahallede 1993’te inşa edilen üç katlı okulun sarsıntı sırasında başka yapılar üzere yıkıldığını söylemiş oldu.
Deprem esnasında okulda veliler toplantısının yapıldığını anlatan Çidal, “Ben o gün hayırsever bir iş beşerinin okulumuza yaptırdığı çeşme açılışının hazırlıklarıyla ilgileniyordum. O açılış olmadı. Şayet veliler toplantısı yarım saat geç bitseydi yaklaşık 50 şahısla bir arada enkaz altında kalacaktık. Son anda kurtulduk.” dedi.
Deprem anında her tarafı toz bulutunun kapladığını, mahalledeki tüm konutların yıkıldığını belirten Çidal, şöyleki devam etti:
“Vahim bir durumdu. Çok acılar yaşandı. O günler aklıma geldikçe tüylerim diken diken oluyor. Sarsıntıda okulumuz yıkıldı. Öğrencilerin olmayışı bizi sevindirdi. Allah korusun bir jenerasyonumuz yok olabilirdi. Zelzele daha sonrası öğretmen arkadaşlar çabucak okula geliyor, enkaz altında kaldığımı düşünerek beni aramaya başlıyorlar. Bir sonuç alamayınca konutuma geldiler. Sarsıntıya konutumda yakalandım. Her şey bir anda yok oldu. Bir köy neredeyse haritadan silindi.”
Evden kısa müddette yaşlı anne ve babasını, eşini çıkardığını lisana getiren Çidal, “hemen sonrasında konutumuz yıkıldı. Ailemi inançlı bir yere bıraktıktan daha sonra enkaz altında kalan akrabalarımı kurtarmaya çalıştım. Enkaz altında kalan teyzem hayatını yitirdi. O devirde ülke olarak epeyce sıkıntı günler yaşadık. 81 milyon acı çekti. Yaramızı sardılar. Bizi o günlerde yalnız bırakmayan devlet büyüklerimize, tüm hayırseverlere teşekkür ederim.” diye konuştu.
“Biroldukca yakın akrabamı kaybettim”
Depremde yıkılan değirmenin enkazı altında kalmaktan kurtulan 65 yaşındaki Ferzende Zan ise zelzele ve daha sonrasında yaşananları unutamadıklarını belirterek, şunları kaydetti:
“Köyün tamamı toz bulutu altında kaldı. Her taraf yıkıldı, telefonlar çekmiyordu, elektrikler kesildi. Herkes bir yerlere kaçmaya çalışıyordu. Çabucak meskenime gittim. Meskenim yıkılmamıştı, hasarlıydı. ondan sonrasında geri döndüm. Değirmen yıkılmıştı. O an değirmendeki çalışanlar dışarı çıkmıştı. İşlerimizi erken bitirmeseydik değirmenin enkazı altında kalacaktık. Yıkılan meskenlerde enkaz altında kalanları kurtarmaya çalıştık. Kazma ve kürekler enkaz altında kalmıştı. Toprağı ellerimizle kazıyarak bir cenazeyi fakat çıkarabildik. Halamı, biroldukca yakın akrabamı kaybettim. Çok güç bir devirden geçtik. Allah bu acıyı kimseye yaşatmasın. Taziyelerimizi dahi yapamadık. Kaybettiğimiz yakınlarımızı özlüyoruz. Yıkılan konutları gördükçe eski anılar gözümüzde canlanıyor.”
Kaynak: AA / Yeni
Alıntıdır
EMRE ILIKAN/YILMAZ KAZANDIOĞLU – Van’da 11 yıl evvel meydana gelen 7,2 büyüklüğündeki zelzelede enkaz altında kalmaktan son anda kurtulanlar, kaybettikleri yakınları niçiniyle hayatta kalmanın buruk sevincini yaşıyor.
Merkez üssü Tabanlı köyü olan 23 Ekim 2011’deki sarsıntı, kent merkezi ve Erciş ilçesinin yanı sıra köylerde büyük hasara yol açtı.
Kent merkezine 45 kilometre aradaki 1300 nüfuslu 300 haneli Gedikbulak Mahallesi de sarsıntıdan en epeyce etkilenen yerleşim yerlerinden biri oldu.
Depremde 11 kişinin hayatını yitirdiği, mesken ve ahırların ziyan gördüğü, yüzlerce kişinin yaralandığı mahalle, devletin sağladığı imkanlar yardımıyla bir daha kuruldu.
Ev ve ahırların bir daha inşa edildiği mahallede, sarsıntıda enkazda kalmaktan son anda kurtulanlar, buruk sevinç yaşıyor.
“Çok sıkıntı günler yaşadık”
Üç çocuk babası 48 yaşındaki Salih Çidal, AA muhabirine, mahallede 1993’te inşa edilen üç katlı okulun sarsıntı sırasında başka yapılar üzere yıkıldığını söylemiş oldu.
Deprem esnasında okulda veliler toplantısının yapıldığını anlatan Çidal, “Ben o gün hayırsever bir iş beşerinin okulumuza yaptırdığı çeşme açılışının hazırlıklarıyla ilgileniyordum. O açılış olmadı. Şayet veliler toplantısı yarım saat geç bitseydi yaklaşık 50 şahısla bir arada enkaz altında kalacaktık. Son anda kurtulduk.” dedi.
Deprem anında her tarafı toz bulutunun kapladığını, mahalledeki tüm konutların yıkıldığını belirten Çidal, şöyleki devam etti:
“Vahim bir durumdu. Çok acılar yaşandı. O günler aklıma geldikçe tüylerim diken diken oluyor. Sarsıntıda okulumuz yıkıldı. Öğrencilerin olmayışı bizi sevindirdi. Allah korusun bir jenerasyonumuz yok olabilirdi. Zelzele daha sonrası öğretmen arkadaşlar çabucak okula geliyor, enkaz altında kaldığımı düşünerek beni aramaya başlıyorlar. Bir sonuç alamayınca konutuma geldiler. Sarsıntıya konutumda yakalandım. Her şey bir anda yok oldu. Bir köy neredeyse haritadan silindi.”
Evden kısa müddette yaşlı anne ve babasını, eşini çıkardığını lisana getiren Çidal, “hemen sonrasında konutumuz yıkıldı. Ailemi inançlı bir yere bıraktıktan daha sonra enkaz altında kalan akrabalarımı kurtarmaya çalıştım. Enkaz altında kalan teyzem hayatını yitirdi. O devirde ülke olarak epeyce sıkıntı günler yaşadık. 81 milyon acı çekti. Yaramızı sardılar. Bizi o günlerde yalnız bırakmayan devlet büyüklerimize, tüm hayırseverlere teşekkür ederim.” diye konuştu.
“Biroldukca yakın akrabamı kaybettim”
Depremde yıkılan değirmenin enkazı altında kalmaktan kurtulan 65 yaşındaki Ferzende Zan ise zelzele ve daha sonrasında yaşananları unutamadıklarını belirterek, şunları kaydetti:
“Köyün tamamı toz bulutu altında kaldı. Her taraf yıkıldı, telefonlar çekmiyordu, elektrikler kesildi. Herkes bir yerlere kaçmaya çalışıyordu. Çabucak meskenime gittim. Meskenim yıkılmamıştı, hasarlıydı. ondan sonrasında geri döndüm. Değirmen yıkılmıştı. O an değirmendeki çalışanlar dışarı çıkmıştı. İşlerimizi erken bitirmeseydik değirmenin enkazı altında kalacaktık. Yıkılan meskenlerde enkaz altında kalanları kurtarmaya çalıştık. Kazma ve kürekler enkaz altında kalmıştı. Toprağı ellerimizle kazıyarak bir cenazeyi fakat çıkarabildik. Halamı, biroldukca yakın akrabamı kaybettim. Çok güç bir devirden geçtik. Allah bu acıyı kimseye yaşatmasın. Taziyelerimizi dahi yapamadık. Kaybettiğimiz yakınlarımızı özlüyoruz. Yıkılan konutları gördükçe eski anılar gözümüzde canlanıyor.”
Kaynak: AA / Yeni
Alıntıdır