Bircan Değirmenci ve Eren Keskin. Bu iki ismi bir ortaya getiren Bağlantı Yayınları tarafınca yayımlanan “Eren Keskin-Keskin Bir Hayat” kitabı oldu. Benim için epeyce şey tabir eden, hayli değerli iki insan. Bircan benim gazeteci dostum. Oburu, hak gayretine verdiği emekle biroldukca insanın gönlüne taht kuran Eren Keskin. En sonda söyleyeceğimi en baştan söylemiş olayım: Onları bir ortaya getiren kitap da hayli değerli.
Bircan Değirmenci ile 1990’lı yılların sonunda, İstanbul’da Demokrasi gazetesinde bir arada çalışmıştık. O istihbarat, ben kültür sanat servisinde muhabirlik yapıyorduk. Artık düşünüyorum da güya o tarihte fazlaca sık görüşemiyorduk. O daima dışarıda, haberde, ben sıklıkla içeride, masa başındaydım. Gazete haricinde da epey görüşmüyorduk galiba. daha sonra Bircan Diyarbakır’a yerleşti ve daha seyrek görüşmeye başladık. 2011’de ben de Diyarbakır’a yerleşinceye kadar. Artık fazlaca mu görüşüyoruz? Ayda bir sefer rastlaşsak keyifli oluyoruz ve daha dün ayrılmışız üzere muhabbete kaldığımız yerden devam ediyoruz. O denli sanıyorum ki, gazete anılarının yanı sıra sıkıntı vakit içinderda kurulmuş dostluktur bizi bir ortada tutan şey. Ayrıyeten “iyi bir gazeteci”ye hoş bir örnektir Bircan.
Bircan Değirmenci, Eren Keskin – Keskin Bir Hayat, 374 syf, İrtibat Yayınları, 2022.
Eren Keskin’i Bircan’dan evvel, Doz Yayınları’nda görmüştüm. Yayınevinde çalışan arkadaşlarım Ahmet Zeki Okçuoğlu ile tanıştırmıştı beni. Pek keyifli bir tanışma olmamıştı doğrusu. Kürt problemini konuşuyorduk ve Okçuoğlu’nu mutlu edecek bir cümle kurmamıştım. Haliyle fazlaca öfkeleniyordu ve daima o konuşuyordu. Kararlılığı, bilgisi, o devir yaptığı işler niçiniyle bir hayranlık duysam da politik bir dostluk kuramayacağımı o gün anlamıştım. İsmini oldukcaça duyduğum Eren Keskin, o yavaşça gergin ortamda içeri girmişti. Okçuoğlu’na bir kazak almıştı ve çabucak orada giymesini istemişti. Okçuoğlu’nun kazağı giydiğini hatırlıyorum da kazak ne renkti, üstüne uymuş muydu, hatırlamıyorum. bu biçimde garip bir şey insan hafızası. Eren Keskin’i ondan sonrasında tekraren gördüm. Basın açıklaması yaparken, panelde konuşurken, Cumartesi İnsanları’yla birlikte hareket yaparken. Kanılarıyla, gücüyle ve makyajıyla cüreti temsil ediyordu.
Lakin ne vakit Eren Keskin’le ilgili bir bahis açılsa, “cesur kadın” imajıyla bir arada, benim aklıma sevdiği adama aldığı kazağı giydiren bayan da geliyor. Bu anıyı korumuş olmamın biroldukca sebebi olabilir. Bu anıyı korumuş olmamın niçinlerinden biri, Eren Keskin’i, hak ettiğinden zerre kuşku duymadığım, “hak savunucusu” sıfatından bağımsız olarak tanıdığım için olabilir. Bu, değerli bir şeydir. Zira bu, kalıplaşmış algının ötesindeki insan Eren Keskin’i hatırlatıyor bana. Herkes üzere onun da bir ailesi, bir ömrü, biroldukça hayalinin, birfazlaca hayal kırıklığının olabileceğini gösteriyor.
‘KESKİN BİR HAYAT’ BİZE NE ANLATIYOR?
“Keskin Bir Hayat” kitabı, Eren Keskin’in çocukluğunu ve ailesini tanıtıyor. Birinci aşkını, avukat olmaya birinci karar verişini, devrimcilerle birinci tanışmasını, birinci hareketlerini anlatıyor. Şahit olduğu olayları, tanıdığı ve unutamadığı kişiselyetlerle yaşadıklarını paylaşıyor. Kulağının tabanından geçen kurşunu, “Berxwedan jiyan e” bildirisindeki öfkeyi, hapishane günlerindeki bayanları gösteriyor. Eren Keskin’in ömründe derin izler bırakan Apê Musa’yı, Vedat Aydın’ı, Medet Serhat’ı, Leman Fırtına’yı, Ayşenur Zarakolu’nu, Doğan Genç’i, Veysi Altay’ı, Şaban Dayanan’ı anlatıyor. Öcalan’ın birinci avukatlarının uğradığı linçten, Türkiye’nin biroldukca kentindeki mahkeme salonlarından, atlattığı ve hala uğraş etmek zorunda olduğu badirelerden, LGBT+ çabasından, Ermeni sorunundan, tecavüz mağdurlarıyla dayanışmaktan kelam ediyor.
Kitap, Eren Keskin’i anlatıyor. Yazılarından, aksiyonlarından, gazete sayfalarındaki fotoğraflarından, televizyon ekranlarındaki imgesinden tanıdığımız Eren Keskin’i, insani halleriyle tanımamıza imkan sağlıyor. Vapurun tuvaletinde ağlayan, rakı sofrasını seven, dostlarıyla yaralarını sağaltan ve inandıkları için uğraş etmekten asla vazgeçmeyen…
HAFIZAYA KATKI SUNUYOR
Üstte, “heyecanlı bir roman” diye yazdım. ömrü Türkiye’nin yakın tarihiyle iç içe geçmiş Eren Keskin’den kelam ediyoruz, elbette kitabın sayfalarında çokça heyecan olacaktı. Nerede bir kent yıkılmışsa, nerede bir gözaltında kayıp olayı yaşanmışsa, nerede faili meçhul bir cinayet işlenmişse, nerede bir bayan mağdur edilmişse Eren Keskin oradaydı zira.
Bu niçinle Lice’de, Şırnak’ta, Diyarbakır’da mevtle burun buruna geldi. Arkadaşlarının takviyesi ile kaçırılmaktan, bir daha arkadaşlarının varlığı yardımıyla İHD’nin İstanbul Şubesi’ni basan “Yalnız Kurt”un saldırısından kurtuldu. Bu ve gibisi birfazlaca olay, dehşet vericiliğini gerçekliğinden alıyor ve beraberinde kitabı sürükleyici kılıyor.
ötürüsıyla “Keskin Bir Hayat” için Eren Keskin’in ömrüyle bir arada, karanlık bir periyodun tanıklığı da diyebiliriz. Bu istikametiyle kitap, bir hafıza oluşturuyor. hem de devrin olayları için bir kaynak kitap özelliği de taşıyor.
O denli sanıyorum ki “Keskin Bir Hayat” kitabı, Eren Keskin’i uzaktan tanıyan, hayranlık duyan ve onu korkusuz bir kahraman olarak kodlayanları şaşırtabilir. Seven, eğlenen, acı çeken, korkan bir Eren Keskin’le karşılaşacakları için. Fakat kahramanlar da korkar ve onları asıl kahraman yapan endişelerinin üzerine yürüme cüreti göstermeleridir. Umarım Eren Keskin’in bu hamaseti, bu kitap yardımıyla diğerlerine da sirayet eder.
DEĞİRMENCİ’NİN TERCİHİ
Bu stil kitapları hazırlamanın birden çok tekniği vardır. Bircan Değirmenci, mesela soru-cevap biçiminde hazırlayabilirdi kitabı. bir daha hoş ancak güya biraz daha kolay hazırlanmış bir kitap olurdu. Fakat Değirmenci, gazetecilik pratiğinden de takviye alarak, Eren Keskin’den aldığı yanıtları öykü etme prosedürünü tercih etti. bu biçimde olunca Eren Keskin’in anlattıkları gerçeklikten uzaklaşmadan bir kurgu metne dönüştü. Bu da kitabın, ortasında hissin, etrafın, yer yer betimlemenin de olduğu heyecanlı bir roman üzere okunmasına imkan sağlamış.
Kitabın hazırlanış süreci, Eren Keskin’in yoğunluğunun yanı sıra, tahminen bu niçinle 3 yılda tamamlandı. Değirmenci, kitabın kurgusu ve lisanı için 3 yıl sancı çekti. Vakit zaman, “Bu kitap bitmeyecek” karamsarlığına düştüğüne ve Eren Keskin’in anlattığı olayların tesirinden dolayı bunaldığına da tanıklık ettim. Lakin sonunda, “Eline sıhhat Bircan” demek memnunluğunu yaşattı.
Okumaya devam et...
Bircan Değirmenci ile 1990’lı yılların sonunda, İstanbul’da Demokrasi gazetesinde bir arada çalışmıştık. O istihbarat, ben kültür sanat servisinde muhabirlik yapıyorduk. Artık düşünüyorum da güya o tarihte fazlaca sık görüşemiyorduk. O daima dışarıda, haberde, ben sıklıkla içeride, masa başındaydım. Gazete haricinde da epey görüşmüyorduk galiba. daha sonra Bircan Diyarbakır’a yerleşti ve daha seyrek görüşmeye başladık. 2011’de ben de Diyarbakır’a yerleşinceye kadar. Artık fazlaca mu görüşüyoruz? Ayda bir sefer rastlaşsak keyifli oluyoruz ve daha dün ayrılmışız üzere muhabbete kaldığımız yerden devam ediyoruz. O denli sanıyorum ki, gazete anılarının yanı sıra sıkıntı vakit içinderda kurulmuş dostluktur bizi bir ortada tutan şey. Ayrıyeten “iyi bir gazeteci”ye hoş bir örnektir Bircan.
Bircan Değirmenci, Eren Keskin – Keskin Bir Hayat, 374 syf, İrtibat Yayınları, 2022.
Eren Keskin’i Bircan’dan evvel, Doz Yayınları’nda görmüştüm. Yayınevinde çalışan arkadaşlarım Ahmet Zeki Okçuoğlu ile tanıştırmıştı beni. Pek keyifli bir tanışma olmamıştı doğrusu. Kürt problemini konuşuyorduk ve Okçuoğlu’nu mutlu edecek bir cümle kurmamıştım. Haliyle fazlaca öfkeleniyordu ve daima o konuşuyordu. Kararlılığı, bilgisi, o devir yaptığı işler niçiniyle bir hayranlık duysam da politik bir dostluk kuramayacağımı o gün anlamıştım. İsmini oldukcaça duyduğum Eren Keskin, o yavaşça gergin ortamda içeri girmişti. Okçuoğlu’na bir kazak almıştı ve çabucak orada giymesini istemişti. Okçuoğlu’nun kazağı giydiğini hatırlıyorum da kazak ne renkti, üstüne uymuş muydu, hatırlamıyorum. bu biçimde garip bir şey insan hafızası. Eren Keskin’i ondan sonrasında tekraren gördüm. Basın açıklaması yaparken, panelde konuşurken, Cumartesi İnsanları’yla birlikte hareket yaparken. Kanılarıyla, gücüyle ve makyajıyla cüreti temsil ediyordu.
Lakin ne vakit Eren Keskin’le ilgili bir bahis açılsa, “cesur kadın” imajıyla bir arada, benim aklıma sevdiği adama aldığı kazağı giydiren bayan da geliyor. Bu anıyı korumuş olmamın biroldukca sebebi olabilir. Bu anıyı korumuş olmamın niçinlerinden biri, Eren Keskin’i, hak ettiğinden zerre kuşku duymadığım, “hak savunucusu” sıfatından bağımsız olarak tanıdığım için olabilir. Bu, değerli bir şeydir. Zira bu, kalıplaşmış algının ötesindeki insan Eren Keskin’i hatırlatıyor bana. Herkes üzere onun da bir ailesi, bir ömrü, biroldukça hayalinin, birfazlaca hayal kırıklığının olabileceğini gösteriyor.
‘KESKİN BİR HAYAT’ BİZE NE ANLATIYOR?
“Keskin Bir Hayat” kitabı, Eren Keskin’in çocukluğunu ve ailesini tanıtıyor. Birinci aşkını, avukat olmaya birinci karar verişini, devrimcilerle birinci tanışmasını, birinci hareketlerini anlatıyor. Şahit olduğu olayları, tanıdığı ve unutamadığı kişiselyetlerle yaşadıklarını paylaşıyor. Kulağının tabanından geçen kurşunu, “Berxwedan jiyan e” bildirisindeki öfkeyi, hapishane günlerindeki bayanları gösteriyor. Eren Keskin’in ömründe derin izler bırakan Apê Musa’yı, Vedat Aydın’ı, Medet Serhat’ı, Leman Fırtına’yı, Ayşenur Zarakolu’nu, Doğan Genç’i, Veysi Altay’ı, Şaban Dayanan’ı anlatıyor. Öcalan’ın birinci avukatlarının uğradığı linçten, Türkiye’nin biroldukca kentindeki mahkeme salonlarından, atlattığı ve hala uğraş etmek zorunda olduğu badirelerden, LGBT+ çabasından, Ermeni sorunundan, tecavüz mağdurlarıyla dayanışmaktan kelam ediyor.
Kitap, Eren Keskin’i anlatıyor. Yazılarından, aksiyonlarından, gazete sayfalarındaki fotoğraflarından, televizyon ekranlarındaki imgesinden tanıdığımız Eren Keskin’i, insani halleriyle tanımamıza imkan sağlıyor. Vapurun tuvaletinde ağlayan, rakı sofrasını seven, dostlarıyla yaralarını sağaltan ve inandıkları için uğraş etmekten asla vazgeçmeyen…
HAFIZAYA KATKI SUNUYOR
Üstte, “heyecanlı bir roman” diye yazdım. ömrü Türkiye’nin yakın tarihiyle iç içe geçmiş Eren Keskin’den kelam ediyoruz, elbette kitabın sayfalarında çokça heyecan olacaktı. Nerede bir kent yıkılmışsa, nerede bir gözaltında kayıp olayı yaşanmışsa, nerede faili meçhul bir cinayet işlenmişse, nerede bir bayan mağdur edilmişse Eren Keskin oradaydı zira.
Bu niçinle Lice’de, Şırnak’ta, Diyarbakır’da mevtle burun buruna geldi. Arkadaşlarının takviyesi ile kaçırılmaktan, bir daha arkadaşlarının varlığı yardımıyla İHD’nin İstanbul Şubesi’ni basan “Yalnız Kurt”un saldırısından kurtuldu. Bu ve gibisi birfazlaca olay, dehşet vericiliğini gerçekliğinden alıyor ve beraberinde kitabı sürükleyici kılıyor.
ötürüsıyla “Keskin Bir Hayat” için Eren Keskin’in ömrüyle bir arada, karanlık bir periyodun tanıklığı da diyebiliriz. Bu istikametiyle kitap, bir hafıza oluşturuyor. hem de devrin olayları için bir kaynak kitap özelliği de taşıyor.
O denli sanıyorum ki “Keskin Bir Hayat” kitabı, Eren Keskin’i uzaktan tanıyan, hayranlık duyan ve onu korkusuz bir kahraman olarak kodlayanları şaşırtabilir. Seven, eğlenen, acı çeken, korkan bir Eren Keskin’le karşılaşacakları için. Fakat kahramanlar da korkar ve onları asıl kahraman yapan endişelerinin üzerine yürüme cüreti göstermeleridir. Umarım Eren Keskin’in bu hamaseti, bu kitap yardımıyla diğerlerine da sirayet eder.
DEĞİRMENCİ’NİN TERCİHİ
Bu stil kitapları hazırlamanın birden çok tekniği vardır. Bircan Değirmenci, mesela soru-cevap biçiminde hazırlayabilirdi kitabı. bir daha hoş ancak güya biraz daha kolay hazırlanmış bir kitap olurdu. Fakat Değirmenci, gazetecilik pratiğinden de takviye alarak, Eren Keskin’den aldığı yanıtları öykü etme prosedürünü tercih etti. bu biçimde olunca Eren Keskin’in anlattıkları gerçeklikten uzaklaşmadan bir kurgu metne dönüştü. Bu da kitabın, ortasında hissin, etrafın, yer yer betimlemenin de olduğu heyecanlı bir roman üzere okunmasına imkan sağlamış.
Kitabın hazırlanış süreci, Eren Keskin’in yoğunluğunun yanı sıra, tahminen bu niçinle 3 yılda tamamlandı. Değirmenci, kitabın kurgusu ve lisanı için 3 yıl sancı çekti. Vakit zaman, “Bu kitap bitmeyecek” karamsarlığına düştüğüne ve Eren Keskin’in anlattığı olayların tesirinden dolayı bunaldığına da tanıklık ettim. Lakin sonunda, “Eline sıhhat Bircan” demek memnunluğunu yaşattı.
Okumaya devam et...