İlk hikaye kitabı ‘Evlerin Yüreği’ 2012’de, ikinci hikaye kitabı ‘Gece Çığırtkanları’ 2015’te yayınlanan Şenay Eroğlu Aksoy’un geçtiğimiz günlerde yeni bir hikaye kitabı çıktı. ‘Sardunyaların Kışı’ isimli kitap, Everest Yayınları etiketine sahip.
On altı hikayeden oluşan ‘Sardunyaların Kışı’, hayatın karanlık ve yalnız tarafına bakıyor. Vakit zaman bir meskende, vakit zaman bir sokakta, vakit zaman da bir dünya halini alan içdökümlerde karşımıza çıkan karakterler genelde birbirine benziyorlar. Acılı, çaresiz, yalnız ve genelde kaybetmiş bu kimseler, ortasında bulundukları girdaptan çıkmak için uğraşsalar da birden fazla vakit daha da tabana batıyorlar. şüphesiz karakterlerin uğraşları fizikî değil, duygusal. Girdabı daha ortasından çıkılmaz bir hale getiren şey de aslına bakarsan bu.
BÜYÜYEN UÇURUMLAR
Kitaba ismini veren “Sardunyaların Kışı”, kitabın birinci hikayesi. Ben anlatıcı, bize can çekişmekte olan bir evliliği, bir aşkı anlatıyor. Bu acı, anlatıcıyı hem ruhsal tıpkı vakitte fizikî olarak hapsetmiş durumda. Yatağın tabiri caizse ortadan ikiye ayrılması onu yalnızca ruhsal açıdan sıkıştırmıyor yani. Eşiyle içinde aşılmaz bir uçurum yaratıyor. O da uçurumdan karşıya geçip ona ulaşamayacağının farkında. Öteki yere de gidemeyeceğinin de.
Ne var ki onu temel hapseden his eşinin bütün bunları görmemesi, (belki) gördüğü biçimde umursamaması, (belki de) uçurum yüzünden elini uzatamaması. Buna dair bir bilgimiz yok. Bildiğimiz şey yataktaki boşluğun günden güne büyümesi.
“Kafes” hikayesine baktığımızda karşımıza sığınmacı problemi çıkıyor. Dükkândan bozma bir konutta yaşayan sığınmacı bir ailenin kapı önünde yavaş yavaş saldırgan bir kalabalık birikmeye başlıyor. İçlerinde kışkırtıcılar da var gaza gelmeyi bekleyenler de, seyirciler de var korkaklar da. Pencereden bütün bunları anbean bakılırsan bir bayan daima polisi arayıp duruyor lakin polis onu geçiştiriyor. Biz de malum sonu adım adım bekliyoruz.
Sardunyaların Kışı, Şenay Eroğlu Aksoy, Everest Yayınları, 2022.
Aksoy bu hikayede, bir taraftan tansiyonlu bir dram anlatırken bir taraftan da toplumsal bir gerçeğe işaret ediyor. Toplumsal ve siyasal manada durmadan kışkırtılan yabancı düşmanlığının geldiği yer hepimizce malum. Hal bu biçimde olunca niçinlerin de pek bir kıymeti kalmıyor. Aksoy da bu ayrıntıyı öne çıkarmak için midir nedir, olayın sebebini bir iki cümlede verip geçiyor. Çünkü temel sebebin bu olmadığını muharrir da, okur da, sığınmacılar da, faşistler de, polisler de biliyor.
BAĞIRILAN İSİMLER
Aksoy’un hikayeleri uzun paragraflardan oluşuyor. Hatta kimi hikayeler tek bir paragraftan ibaret. Buna rağmen cümleleri genelde kısa. Kısa ve devrik. Bu da vakit zaman hikayelerin atmosferini pekiştiriyor.
Örneğin “Dilsiz”, tek paragraftan oluşan bir hikaye. Bu hikaye de ben anlatıcı tarafınca yazılmış. Fakat bu sefer anlatıcı bir mesken. Hikayenin ismi her ne kadar dilsiz olsa da mesken bize her şeyi anlatıyor; susa susa anlatıyor. Geçmişten şimdiye başından geçenleri sıralarken çağın da nasıl değiştiğini gözler önüne seriyor. Üstelik bunları yalnızca duvarına yazılan cümlelerden bile anlamak mümkün.
“Kuyu” isimli öyküyse bir 12 Eylül hikayesi. Mahallenin gür bıyıklı delikanlısı Yalçın, günün birinde gözaltına alınıp hapsedildikten daha sonra bütün ülkeninki üzere onun bahtı de değişiyor. Fakat biz onun değil, onun anasının hissini takip ediyoruz. Çünkü dini bütün bir insan olan babası, bırakalım anasının oğluyla görüşmesine, konutta onun isminin anılmasına dahi müsaade etmiyor. Anası da oğlunun ismini mahalledeki bir konutun kuyusuna bağırmaya başlıyor. yıllar evvelden şimdiye atılan bir çığlık bu. Duymak da, anlamak da, ortak olmak da vicdan istiyor.
‘Sardunyaların Kışı’ kısa bir kitap. Hikayelerin sıkıntı ettiği şeylerse büyük ve derin. Bir yanıyla bayanların ve çocukların sustukları, bir yanıyla devrimcilerin ve anaların susturuldukları bir ülkede, yakın geçmişten şimdiye uzanan mutsuz hikayeler anlatıyor.
Okumaya devam et...
On altı hikayeden oluşan ‘Sardunyaların Kışı’, hayatın karanlık ve yalnız tarafına bakıyor. Vakit zaman bir meskende, vakit zaman bir sokakta, vakit zaman da bir dünya halini alan içdökümlerde karşımıza çıkan karakterler genelde birbirine benziyorlar. Acılı, çaresiz, yalnız ve genelde kaybetmiş bu kimseler, ortasında bulundukları girdaptan çıkmak için uğraşsalar da birden fazla vakit daha da tabana batıyorlar. şüphesiz karakterlerin uğraşları fizikî değil, duygusal. Girdabı daha ortasından çıkılmaz bir hale getiren şey de aslına bakarsan bu.
BÜYÜYEN UÇURUMLAR
Kitaba ismini veren “Sardunyaların Kışı”, kitabın birinci hikayesi. Ben anlatıcı, bize can çekişmekte olan bir evliliği, bir aşkı anlatıyor. Bu acı, anlatıcıyı hem ruhsal tıpkı vakitte fizikî olarak hapsetmiş durumda. Yatağın tabiri caizse ortadan ikiye ayrılması onu yalnızca ruhsal açıdan sıkıştırmıyor yani. Eşiyle içinde aşılmaz bir uçurum yaratıyor. O da uçurumdan karşıya geçip ona ulaşamayacağının farkında. Öteki yere de gidemeyeceğinin de.
Ne var ki onu temel hapseden his eşinin bütün bunları görmemesi, (belki) gördüğü biçimde umursamaması, (belki de) uçurum yüzünden elini uzatamaması. Buna dair bir bilgimiz yok. Bildiğimiz şey yataktaki boşluğun günden güne büyümesi.
“Kafes” hikayesine baktığımızda karşımıza sığınmacı problemi çıkıyor. Dükkândan bozma bir konutta yaşayan sığınmacı bir ailenin kapı önünde yavaş yavaş saldırgan bir kalabalık birikmeye başlıyor. İçlerinde kışkırtıcılar da var gaza gelmeyi bekleyenler de, seyirciler de var korkaklar da. Pencereden bütün bunları anbean bakılırsan bir bayan daima polisi arayıp duruyor lakin polis onu geçiştiriyor. Biz de malum sonu adım adım bekliyoruz.
Sardunyaların Kışı, Şenay Eroğlu Aksoy, Everest Yayınları, 2022.
Aksoy bu hikayede, bir taraftan tansiyonlu bir dram anlatırken bir taraftan da toplumsal bir gerçeğe işaret ediyor. Toplumsal ve siyasal manada durmadan kışkırtılan yabancı düşmanlığının geldiği yer hepimizce malum. Hal bu biçimde olunca niçinlerin de pek bir kıymeti kalmıyor. Aksoy da bu ayrıntıyı öne çıkarmak için midir nedir, olayın sebebini bir iki cümlede verip geçiyor. Çünkü temel sebebin bu olmadığını muharrir da, okur da, sığınmacılar da, faşistler de, polisler de biliyor.
BAĞIRILAN İSİMLER
Aksoy’un hikayeleri uzun paragraflardan oluşuyor. Hatta kimi hikayeler tek bir paragraftan ibaret. Buna rağmen cümleleri genelde kısa. Kısa ve devrik. Bu da vakit zaman hikayelerin atmosferini pekiştiriyor.
Örneğin “Dilsiz”, tek paragraftan oluşan bir hikaye. Bu hikaye de ben anlatıcı tarafınca yazılmış. Fakat bu sefer anlatıcı bir mesken. Hikayenin ismi her ne kadar dilsiz olsa da mesken bize her şeyi anlatıyor; susa susa anlatıyor. Geçmişten şimdiye başından geçenleri sıralarken çağın da nasıl değiştiğini gözler önüne seriyor. Üstelik bunları yalnızca duvarına yazılan cümlelerden bile anlamak mümkün.
“Kuyu” isimli öyküyse bir 12 Eylül hikayesi. Mahallenin gür bıyıklı delikanlısı Yalçın, günün birinde gözaltına alınıp hapsedildikten daha sonra bütün ülkeninki üzere onun bahtı de değişiyor. Fakat biz onun değil, onun anasının hissini takip ediyoruz. Çünkü dini bütün bir insan olan babası, bırakalım anasının oğluyla görüşmesine, konutta onun isminin anılmasına dahi müsaade etmiyor. Anası da oğlunun ismini mahalledeki bir konutun kuyusuna bağırmaya başlıyor. yıllar evvelden şimdiye atılan bir çığlık bu. Duymak da, anlamak da, ortak olmak da vicdan istiyor.
‘Sardunyaların Kışı’ kısa bir kitap. Hikayelerin sıkıntı ettiği şeylerse büyük ve derin. Bir yanıyla bayanların ve çocukların sustukları, bir yanıyla devrimcilerin ve anaların susturuldukları bir ülkede, yakın geçmişten şimdiye uzanan mutsuz hikayeler anlatıyor.
Okumaya devam et...