Nagehan Alçı: Türk Devleti’ne hizmet etmiş bu insanları ateşe mi atacağız?
Habertürk gazetesi muharriri Nagehan Alçı, ‘Türk Devleti’ne hizmet etmiş bu insanları ateşe mi atacağız?’ başlıklı yazısında kelamlarına “Portekiz’de denizcilerin akabinde eşlerinin yaktığı fadoları birinci sefer dinlediğimde daha evvel varlığını fark etmediğim bir hüzün duygusu kalbimin tam ortasına oturmuştu” diye başladı.
Bunun yaklaşık 10 yıl evvel olduğunu, ‘o tarihten beri ne vakit bir fado duysa kendini bir kıyıya oturmuş, aşina lakin tanımlayamadığı bir tasası deşifre etmesi gerekiyor üzere hissettiğini’ söyleyen Alçı, “Çok enteresan. İki hafta evvel Kabil’e ayak bastığımda o acı ete kemiğe büründü güya. Kentin her yerinde epey keskin bir acı, bir feryat, bir yok oluş korkusu hissettim” dedi.
Alçı, akabinde İslamabad Havalimanı‘ndaki müşahedelerini aktardı. “Afganistan’daki insanlık dramını yakından görmüş biri olarak fazlaca acı verici buluyorum olanları. Açık hava hapishanesine dönmüş ülkeden Taliban mensupları hariç- ki onların ortasında dahi bir kaçı etrafı kolaçan ettikten daha sonra bize ülkeyi terk etmek istediklerini söylemiş olduler- herkes kaçmak istiyor. İnsanın bu çaresizlik karşısında nutku tutuluyor” sözünü kullanan Alçı, şöyleki devam etti:
“Öte yandan olağan olarak sistemsiz göçün önüne geçmeliyiz. Türkiye bundan hayli çekti ve çekiyor. Kapıları açıp herkese ‘buyrun’ diyecek halimiz yok. O niçinle yanlışsız düzgün bir göç siyaseti oluşturmamız gerekiyor.
Lakin son günlerde hakikat düzgün bir göç siyasetinden fazla ‘göçe sıfır tolerans’ siyaseti geliştiriliyor üzere geliyor bana. Güya Suriye’den gelen milyonlarca göçmenin ruhsal yükü Afganlara çıkıyor. Suriyelilere ne kadar müsamaha gösterildiyse Afganlılara o kadar rijid davranılıyor. meğer bu işin bir orta yolu olmalı…
Bakın Afganistan’da NATO kapsamında misyon yapan muhakkak başlı ülkelerin tamamı kontenjanlar belirlediler. Kendileri için çalışmış Afganlara ülkelerine giriş kağıtları çıkardılar. Evet ABD biroldukça kişiyi ardında bıraktı, epeyce büyük dramlar yaşanıyor, geri çekilme tam bir fiyaskoya döndü fakat sonuçta her ülke kağıt üzerinde bir kontenjan belirledi. Ona ne ölçüde uyulup uyulmadığına bakılıyor.
‘Türkiye Afganistan’da kendisi için çalışmış işçi için hiç bir kontenjan belirlemedi’
Türkiye 20 yıl boyunca Afganistan’da toplam 20 bin kişilik askeri ile bulunmuş değerli bir güç. Üstelik öbür NATO ülkelerinden Afganların gözünde algı olarak ayrışıyor. Afganlar Türklere hiç bir vakit bir işgalci kuvvet üzere bakmadılar. Atatürk vaktinden beri geliştirilen bağlantılar, İslam ortak paydası, Hikmet Çetin’in NATO sivil temsilcisi olduğu devirde kurduğu münasebetler üzere faktörler niçiniyle Türkiye Afganistan’da gerçekten farklı seviliyor. Türk deyince açılmayan kapı yok ülkede.
Lakin bir avuç asker ile üstelik kısa bir süre NATO çerçevesinde Afganistan’da bulunmuş Litvanya dahi kendisi için çalışmış Afganlara aşikâr bir kontenjan açmışken Türkiye Afganistan’da kendisi için çalışmış işçi için hiç bir kontenjan belirlemedi.
‘Türkiye bu insanları kabul etmiyor’
Biz Kabil’deyken bir küme Türkçe tercüman ile görüştük. Birçoğu 15-20 yıldır TSK’ya hizmet ediyorlarmış. Değerli bir kısmı Türkiye’de üniversite okumuş. Hepsi aksansız Türkçe konuşuyor. Lakin Türkiye bu insanları kabul etmiyor.
O denli binlerce kişi değil, 100 bireyden bahsediyorum. Aileleri ile olsun 300-400. Birçok Türkmen ve Özbek. Bakın ABD, Almanya, İngiltere hepsi kendi tercümanları ve öbür çalışanlarının değerli bir kısmı için kota belirledi. Bizde ise bu biçimde bir şey kelam konusu değil.
‘Bu insanların ateş altında bırakılması yanlışsız mu?’
Bu beşerler uzun yıllar TSK’ya çalışmışlar, üstelik artık NATO kapsamında misyon yaptıkları için Taliban’ın hedefindeler, hayatlarını inançta hissetmiyor, saklanarak yaşıyorlar. Tek söz Türkçe bilmeyen, Türkiye ile buraya gelene kadar hiç bir alakası olmayan milyonlarca Suriyeli göçmen ülkeye alınırken bize Afganistan’da hizmet etmiş, lisanımızı hayli uygun konuşan bu insanların ateş altında bırakılması gerçek mu?
‘Ekonomik külfetlerin faturası göçmenlere çıkarılıyor’
Bir ülkenin ‘soft power’ı tam da bu biçimde insanlardır. Kendisine hizmet etmiş, kendi lisanını konuşan 100 kişi ve ailesine sahip çıkmak Türkiye’yi küçültmez, büyütür. Türkiye’de son periyotta göçmen sorunu maalesef iç siyasette bir polemik konusu haline geldi. Ekonomik ıstırapların faturası göçmenlere çıkarılıyor. Suriyeliler üzerinden biriken göçmen aykırısı dalga top yekun kapıların kapanmasına sebep oluyor.
meğer akılcı bir göçmen siyaseti kapsamında kontenjanlar belirlense ve kontrollü bir biçimde Afganistan’da en azından Türk devletine hizmet etmiş isimler için yer açılsa hem hayat kurtarırız tıpkı vakitte ülkeye katkıyı sağlayabilecek insanları getirmiş oluruz.”
Alıntıdır
Habertürk gazetesi muharriri Nagehan Alçı, ‘Türk Devleti’ne hizmet etmiş bu insanları ateşe mi atacağız?’ başlıklı yazısında kelamlarına “Portekiz’de denizcilerin akabinde eşlerinin yaktığı fadoları birinci sefer dinlediğimde daha evvel varlığını fark etmediğim bir hüzün duygusu kalbimin tam ortasına oturmuştu” diye başladı.
Bunun yaklaşık 10 yıl evvel olduğunu, ‘o tarihten beri ne vakit bir fado duysa kendini bir kıyıya oturmuş, aşina lakin tanımlayamadığı bir tasası deşifre etmesi gerekiyor üzere hissettiğini’ söyleyen Alçı, “Çok enteresan. İki hafta evvel Kabil’e ayak bastığımda o acı ete kemiğe büründü güya. Kentin her yerinde epey keskin bir acı, bir feryat, bir yok oluş korkusu hissettim” dedi.
Alçı, akabinde İslamabad Havalimanı‘ndaki müşahedelerini aktardı. “Afganistan’daki insanlık dramını yakından görmüş biri olarak fazlaca acı verici buluyorum olanları. Açık hava hapishanesine dönmüş ülkeden Taliban mensupları hariç- ki onların ortasında dahi bir kaçı etrafı kolaçan ettikten daha sonra bize ülkeyi terk etmek istediklerini söylemiş olduler- herkes kaçmak istiyor. İnsanın bu çaresizlik karşısında nutku tutuluyor” sözünü kullanan Alçı, şöyleki devam etti:
“Öte yandan olağan olarak sistemsiz göçün önüne geçmeliyiz. Türkiye bundan hayli çekti ve çekiyor. Kapıları açıp herkese ‘buyrun’ diyecek halimiz yok. O niçinle yanlışsız düzgün bir göç siyaseti oluşturmamız gerekiyor.
Lakin son günlerde hakikat düzgün bir göç siyasetinden fazla ‘göçe sıfır tolerans’ siyaseti geliştiriliyor üzere geliyor bana. Güya Suriye’den gelen milyonlarca göçmenin ruhsal yükü Afganlara çıkıyor. Suriyelilere ne kadar müsamaha gösterildiyse Afganlılara o kadar rijid davranılıyor. meğer bu işin bir orta yolu olmalı…
Bakın Afganistan’da NATO kapsamında misyon yapan muhakkak başlı ülkelerin tamamı kontenjanlar belirlediler. Kendileri için çalışmış Afganlara ülkelerine giriş kağıtları çıkardılar. Evet ABD biroldukça kişiyi ardında bıraktı, epeyce büyük dramlar yaşanıyor, geri çekilme tam bir fiyaskoya döndü fakat sonuçta her ülke kağıt üzerinde bir kontenjan belirledi. Ona ne ölçüde uyulup uyulmadığına bakılıyor.
‘Türkiye Afganistan’da kendisi için çalışmış işçi için hiç bir kontenjan belirlemedi’
Türkiye 20 yıl boyunca Afganistan’da toplam 20 bin kişilik askeri ile bulunmuş değerli bir güç. Üstelik öbür NATO ülkelerinden Afganların gözünde algı olarak ayrışıyor. Afganlar Türklere hiç bir vakit bir işgalci kuvvet üzere bakmadılar. Atatürk vaktinden beri geliştirilen bağlantılar, İslam ortak paydası, Hikmet Çetin’in NATO sivil temsilcisi olduğu devirde kurduğu münasebetler üzere faktörler niçiniyle Türkiye Afganistan’da gerçekten farklı seviliyor. Türk deyince açılmayan kapı yok ülkede.
Lakin bir avuç asker ile üstelik kısa bir süre NATO çerçevesinde Afganistan’da bulunmuş Litvanya dahi kendisi için çalışmış Afganlara aşikâr bir kontenjan açmışken Türkiye Afganistan’da kendisi için çalışmış işçi için hiç bir kontenjan belirlemedi.
‘Türkiye bu insanları kabul etmiyor’
Biz Kabil’deyken bir küme Türkçe tercüman ile görüştük. Birçoğu 15-20 yıldır TSK’ya hizmet ediyorlarmış. Değerli bir kısmı Türkiye’de üniversite okumuş. Hepsi aksansız Türkçe konuşuyor. Lakin Türkiye bu insanları kabul etmiyor.
O denli binlerce kişi değil, 100 bireyden bahsediyorum. Aileleri ile olsun 300-400. Birçok Türkmen ve Özbek. Bakın ABD, Almanya, İngiltere hepsi kendi tercümanları ve öbür çalışanlarının değerli bir kısmı için kota belirledi. Bizde ise bu biçimde bir şey kelam konusu değil.
‘Bu insanların ateş altında bırakılması yanlışsız mu?’
Bu beşerler uzun yıllar TSK’ya çalışmışlar, üstelik artık NATO kapsamında misyon yaptıkları için Taliban’ın hedefindeler, hayatlarını inançta hissetmiyor, saklanarak yaşıyorlar. Tek söz Türkçe bilmeyen, Türkiye ile buraya gelene kadar hiç bir alakası olmayan milyonlarca Suriyeli göçmen ülkeye alınırken bize Afganistan’da hizmet etmiş, lisanımızı hayli uygun konuşan bu insanların ateş altında bırakılması gerçek mu?
‘Ekonomik külfetlerin faturası göçmenlere çıkarılıyor’
Bir ülkenin ‘soft power’ı tam da bu biçimde insanlardır. Kendisine hizmet etmiş, kendi lisanını konuşan 100 kişi ve ailesine sahip çıkmak Türkiye’yi küçültmez, büyütür. Türkiye’de son periyotta göçmen sorunu maalesef iç siyasette bir polemik konusu haline geldi. Ekonomik ıstırapların faturası göçmenlere çıkarılıyor. Suriyeliler üzerinden biriken göçmen aykırısı dalga top yekun kapıların kapanmasına sebep oluyor.
meğer akılcı bir göçmen siyaseti kapsamında kontenjanlar belirlense ve kontrollü bir biçimde Afganistan’da en azından Türk devletine hizmet etmiş isimler için yer açılsa hem hayat kurtarırız tıpkı vakitte ülkeye katkıyı sağlayabilecek insanları getirmiş oluruz.”
Alıntıdır