Ezgi Hotalak
“İnsan toplumsal bir hayvandır” pekala fakat bu nasıl bir toplumsallık? Çağdaş dünyada toplumsallaşırken adeta birbirimizin kanını emiyoruz. Her nefeste bencilliği, geçersizliği, ikiyüzlülüğü tadıyor, giderek toplumdan uzaklaşıp kabuğumuza çekiliyoruz. Son devirlerde bunu en yeterli anlatan hikayelerden biri ‘Metamorfoz’. Kitap, ağaçlaşan bir adamı anlatıyor. Ruhver Barengi, İnkılâp Kitabevi’nden çıkan bu birinci hikaye kitabıyla çıtayı neredeyse arşa çıkarıyor.
Barengi bizden birini kahramanlaştırıyor hikayesinde; sokakta, okulda, iş yerinde her gün karşımıza çıkan kolay biri Hüseyin Beyefendi. Meskenden işe işten konuta, çalışkan, tertipli, düzgün bir aile babası. Kendisi için değil daha hayli diğerleri için yaşıyor. Ancak ne kadar boşa çabaladığını garip bir hastalığa yakalandığında fark ediyor. Kolunda çıkan küçük yeşil bir benle beliren hastalık, ruhunu yavaş yavaş öldürecek bir düşmana dönüşürken Hüseyin Bey’in de gerçeklerle yüzleşmesini sağlıyor.
BELİRSİZLİK VE YALNIZLIK
Yeşil benler daha birinci çıktığında toplumdan izole olmaya başlıyor Hüseyin Beyefendi; epey sevdiği ailesi onu yemek masasında bile yalnız bırakıyor, benler tüm bedenini sardığında da iş yerinden uzaklaşmak zorunda kalıyor. Hastalık ilerleyip ne olduğu hekimler tarafınca bir türlü bulunamadıkça karısı ve çocukları giderek büyüyen bir dehşetle uzaklaşıyorlar ondan. Bir odanın ortasında mahpus ömrüne mahkûm ediliyor Hüseyin Beyefendi. Belirsizlik onu mahvederken bir de yalnızlıkla başa çıkmaya çalışıyor. Ve bir gün aslında bu yeşil benlerin küçük birer ağaççık olduğu anlaşılıyor, giderek büyüyen ağaççıklar.
Metamorfoz, Ruhver Barengi, 96 syf., İnkılap Kitabevi, 2022.
Doğal bu garip hastalık her insanın dikkatini çekiyor; işvereni Atilla Beyefendi, hastalığı öğrendiğinde onun çektiği acılara aldırmadan durumu fırsata çevirmeyi teklif ediyor Hüseyin Bey’e. Onu bir sirk hayvanı üzere ziyarete açmayı ve gelenlerden para almayı öneriyor. Üstelik evvel bedeninde bir peyzaj çalışması yaptırarak! O denli ya sistemsiz bir orman kimsenin ilgisini çekmez lakin bir iki sanatsal dokunuş her şeyi değiştirebilir. Hüseyin Beyefendi, yalnızca kendisini düşündüğünü sandığı işvereninin bu tuhaf teklifi karşısında afallayıp şiddetle karşı çıkıyor lakin işveren Atilla Beyefendi. İstediğini almanın bir yolunu buluyor.
ÖFKE, TİKSİNTİ VE UTANÇ
Bir gün yanında Hüseyin Bey’in hiç tanımadığı, ağzından sigara düşmeyen bir adamla geliyor Atilla Beyefendi. Ve o uyurken olanlar oluyor, ağaççıklara yaklaşmak isteyen bu yabancı adam yanan sigarasını Hüseyin Bey’in bedenine “düşürüveriyor.” Ve Hüseyin Bey’in orman bedeni bir anda alev alıyor. Bunun planlı bir kundaklama olduğuna emin olan Hüseyin Beyefendi, insanlığa olan inancını bir sefer daha yitiriyor. İnsanın çıkarları için ne kadar çirkinleşebileceğini görüyor, “öfke, tiksinti ve utanç” duyuyor.
Ama gerçek hayattan da tanıdık gelen bu kundaklama sonuç veriyor. Hüseyin Beyefendi, bir kısmı yanmış bu yakışıksız imajdan kurtulmak ismine kabul ediyor peyzaj çalışmasını. E malum hazıra da dağ dayanmıyor, ziyaretçilere açılmaya da evet demek zorunda kalıyor. daha sonrası bir “şenlik”. Empati kurmaktan mahrum yüzlerce ziyaretçi selfie çekilmek için geliyor Hüseyin Bey’e. Tartışma programlarında solcularla sağcılar paylaşamıyor onu. O denli ki Orman Bakanı bile dahil oluyor hususa. Ve bunlar tartışılırken kimse Hüseyin Bey’in nasıl bir acı ortasında olduğunu anlayamıyor.
VAROLUŞSAL PROBLEMLERE BÜYÜLÜ BİR AYNA
Ağaççıklar giderek büyüyüp iç organlarını kökler sararken ruhu sıkışıyor Hüseyin Bey’in. Biraz köklerden, biraz da ikiyüzlülükten. Şöyle diyor kendi kendine:
“Biroldukca insan evvel vücudun öleceğine, daha sonrasında ruhun öteki bir âlemde yaşamaya devam edeceğine inanır. Bende ise durum tam zıddı olmuştu. Hatta bedenimde bu yeşil benler çıkmadan evvel olmuştu. Tahminen de bu biçimde olduğu için hastalanmıştım. İnsanın evvel ruhu ölebilir mi?”
Çağdaş dünya evvel ruhumuzu öldürüyor. Çıkar çatışmaları o denli bir sarıyor ki etrafımızı yaşayan ölüler oluveriyoruz her adımda. Lakin sonunda tüm bu geçersizliği anlatan bir kitap çıkıyor karşımıza; ‘Metamorfoz’, varoluşsal meselelere büyülü anlatısıyla bir ayna tutuyor adeta.
Okumaya devam et...
“İnsan toplumsal bir hayvandır” pekala fakat bu nasıl bir toplumsallık? Çağdaş dünyada toplumsallaşırken adeta birbirimizin kanını emiyoruz. Her nefeste bencilliği, geçersizliği, ikiyüzlülüğü tadıyor, giderek toplumdan uzaklaşıp kabuğumuza çekiliyoruz. Son devirlerde bunu en yeterli anlatan hikayelerden biri ‘Metamorfoz’. Kitap, ağaçlaşan bir adamı anlatıyor. Ruhver Barengi, İnkılâp Kitabevi’nden çıkan bu birinci hikaye kitabıyla çıtayı neredeyse arşa çıkarıyor.
Barengi bizden birini kahramanlaştırıyor hikayesinde; sokakta, okulda, iş yerinde her gün karşımıza çıkan kolay biri Hüseyin Beyefendi. Meskenden işe işten konuta, çalışkan, tertipli, düzgün bir aile babası. Kendisi için değil daha hayli diğerleri için yaşıyor. Ancak ne kadar boşa çabaladığını garip bir hastalığa yakalandığında fark ediyor. Kolunda çıkan küçük yeşil bir benle beliren hastalık, ruhunu yavaş yavaş öldürecek bir düşmana dönüşürken Hüseyin Bey’in de gerçeklerle yüzleşmesini sağlıyor.
BELİRSİZLİK VE YALNIZLIK
Yeşil benler daha birinci çıktığında toplumdan izole olmaya başlıyor Hüseyin Beyefendi; epey sevdiği ailesi onu yemek masasında bile yalnız bırakıyor, benler tüm bedenini sardığında da iş yerinden uzaklaşmak zorunda kalıyor. Hastalık ilerleyip ne olduğu hekimler tarafınca bir türlü bulunamadıkça karısı ve çocukları giderek büyüyen bir dehşetle uzaklaşıyorlar ondan. Bir odanın ortasında mahpus ömrüne mahkûm ediliyor Hüseyin Beyefendi. Belirsizlik onu mahvederken bir de yalnızlıkla başa çıkmaya çalışıyor. Ve bir gün aslında bu yeşil benlerin küçük birer ağaççık olduğu anlaşılıyor, giderek büyüyen ağaççıklar.
Metamorfoz, Ruhver Barengi, 96 syf., İnkılap Kitabevi, 2022.
Doğal bu garip hastalık her insanın dikkatini çekiyor; işvereni Atilla Beyefendi, hastalığı öğrendiğinde onun çektiği acılara aldırmadan durumu fırsata çevirmeyi teklif ediyor Hüseyin Bey’e. Onu bir sirk hayvanı üzere ziyarete açmayı ve gelenlerden para almayı öneriyor. Üstelik evvel bedeninde bir peyzaj çalışması yaptırarak! O denli ya sistemsiz bir orman kimsenin ilgisini çekmez lakin bir iki sanatsal dokunuş her şeyi değiştirebilir. Hüseyin Beyefendi, yalnızca kendisini düşündüğünü sandığı işvereninin bu tuhaf teklifi karşısında afallayıp şiddetle karşı çıkıyor lakin işveren Atilla Beyefendi. İstediğini almanın bir yolunu buluyor.
ÖFKE, TİKSİNTİ VE UTANÇ
Bir gün yanında Hüseyin Bey’in hiç tanımadığı, ağzından sigara düşmeyen bir adamla geliyor Atilla Beyefendi. Ve o uyurken olanlar oluyor, ağaççıklara yaklaşmak isteyen bu yabancı adam yanan sigarasını Hüseyin Bey’in bedenine “düşürüveriyor.” Ve Hüseyin Bey’in orman bedeni bir anda alev alıyor. Bunun planlı bir kundaklama olduğuna emin olan Hüseyin Beyefendi, insanlığa olan inancını bir sefer daha yitiriyor. İnsanın çıkarları için ne kadar çirkinleşebileceğini görüyor, “öfke, tiksinti ve utanç” duyuyor.
Ama gerçek hayattan da tanıdık gelen bu kundaklama sonuç veriyor. Hüseyin Beyefendi, bir kısmı yanmış bu yakışıksız imajdan kurtulmak ismine kabul ediyor peyzaj çalışmasını. E malum hazıra da dağ dayanmıyor, ziyaretçilere açılmaya da evet demek zorunda kalıyor. daha sonrası bir “şenlik”. Empati kurmaktan mahrum yüzlerce ziyaretçi selfie çekilmek için geliyor Hüseyin Bey’e. Tartışma programlarında solcularla sağcılar paylaşamıyor onu. O denli ki Orman Bakanı bile dahil oluyor hususa. Ve bunlar tartışılırken kimse Hüseyin Bey’in nasıl bir acı ortasında olduğunu anlayamıyor.
VAROLUŞSAL PROBLEMLERE BÜYÜLÜ BİR AYNA
Ağaççıklar giderek büyüyüp iç organlarını kökler sararken ruhu sıkışıyor Hüseyin Bey’in. Biraz köklerden, biraz da ikiyüzlülükten. Şöyle diyor kendi kendine:
“Biroldukca insan evvel vücudun öleceğine, daha sonrasında ruhun öteki bir âlemde yaşamaya devam edeceğine inanır. Bende ise durum tam zıddı olmuştu. Hatta bedenimde bu yeşil benler çıkmadan evvel olmuştu. Tahminen de bu biçimde olduğu için hastalanmıştım. İnsanın evvel ruhu ölebilir mi?”
Çağdaş dünya evvel ruhumuzu öldürüyor. Çıkar çatışmaları o denli bir sarıyor ki etrafımızı yaşayan ölüler oluveriyoruz her adımda. Lakin sonunda tüm bu geçersizliği anlatan bir kitap çıkıyor karşımıza; ‘Metamorfoz’, varoluşsal meselelere büyülü anlatısıyla bir ayna tutuyor adeta.
Okumaya devam et...